s strukturalnej
Encyklopedia PWN
polski ekonomista i statystyk.
radiokomunikacja
dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;
[łac.],
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
z puntu widzenia fonetycznego to głoska, której artykulacja polega na przepływie powietrza nad osią symetrii języka bez przeszkód, które powodowałyby chwilowe wstrzymanie przepływu bądź powstanie szumu;
hutn. chem. i strukturalna niejednorodność stopu powstała podczas jego krzepnięcia;
